Dziecko i telewizja – niedobrze się kojarzy. Dziś wiemy na ten temat więcej. Wiemy, jakie skutki ma długotrwałe wpatrywanie się małych oczu w kolorowy, migający ekran. Jak twierdzi WHO, dziecko do drugiego roku życia nie powinno oglądać telewizji, nie powinno patrzeć na ekrany smartfonów, tabletów, komputerów.
Mózg małego dziecka dopiero się rozwija i nie jest przystosowany do tylu kolorowych i głośnych bodźców na raz. Bezmyślnym oddawaniem własnego dziecka w szpony różnego rodzaju ekranów wyrządzamy mu ogromną krzywdę. Co do tego nie ma wątpliwości. Jeśli chodzi o nieco starsze pociechy, przedszkolaki, od czasu do czasu można im (i sobie) pozwolić na rozrywkę przed telewizorem. Kanały dla dzieci proponują mnóstwo bajek i programów. Warto jednak poświęcić chwilę i sprawdzić, co kryje się pod rozmaitymi tytułami bajek. Ważne jest, aby w bajce pojawiały się istotne wartości, takie jak: rodzina, przyjaźń, miłość, umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach, chęć pomocy innym, akceptowanie różnorodności i poznawanie świata.
Jeśli chodzi o konkrety, taką bajką jest np. „Dora poznaje świat”. Jest również interaktywna, ponieważ bohaterka zadaje widzom pytania (po polsku i po angielsku) i czeka na odpowiedzi. Nie lubimy dzielenia bajek na „te dla dziewczynek” i „te dla chłopców”. Dziewczynki i chłopcy mogą patrzeć na pouczające bajki o samochodach, jak „Blaze i Megamaszyny”, o odważnych i nie odmawiających pomocy samolotach „Super Wings” i dzielnych, nie zawsze grzecznych księżniczkach, jak „Jej Wysokość Zosia”. Bajką pełną rodzinnego ciepła jest „Klinika dla pluszaków”. Program wart polecenia to „Nela, mała reporterka” – dziewczynka taka, jak „my” pokazuje nam świat.
Dzieci to nasza przyszłość. Zasługują, by oglądać tylko wartościowe rzeczy. Zwracajmy na to uwagę.